Wielki Czwartek jest wezwaniem do pogłębienia kultu i szacunku dla Eucharystii, do godnego i świadomego uczestnictwa we Mszy św., do modlitwy za kapłanów i o powołania kapłańskie, do nawrócenia serca na drogę miłości, która odnawia życie i buduje kościelną komunię. Wielki Czwartek i każda Eucharystia pozwalają nam cieszyć się bliskością z Jezusem podczas Ostatniej Wieczerzy i uczestniczyć w dramacie Kalwarii.

Wielki Piątek jest dniem nadludzkiego cierpienia i tajemniczego spotkania nieskończonej miłości Boga z ludzkim grzechem. W tym dniu wspominamy dramat męki Chrystusa, która rozpoczyna się już poprzedniego wieczoru trwogą konania w Ogrójcu i kończy śmiercią na krzyżu. Dla chrześcijanina Wielki Piątek jest dniem głębokich przeżyć: wierzący towarzyszy Chrystusowi w Ogrójcu, staje z Nim na Kalwarię niosąc ciężar krzyża, aby obok Jana Apostoła, Maryi i innych niewiast stanąć na Golgocie i rozważać te dramatyczne, a zarazem podniosłe wydarzenia.

Wielką Sobotę charakteryzuje głębokie milczenie.

W tym dniu oczekiwania i modlitwy nie jest przewidziana bowiem własna liturgia. W Kościołach panuje głęboka cisza, natomiast wierni, naśladując Maryję, przygotowują się duchowo do wielkiego wydarzenia zmartwychwstania.

W Wielką Sobotę, po zapadnięciu zmroku, rozpoczyna się uroczysta Wigilia Paschalna – matka wszystkich wigilii.”

(św. Jan Paweł II)